Γιατί παππού με σκοτώνεις;

Γιατί παππού με καταδικάζεις ξανά και ξανά; Γιατί τους ψηφίζεις ξανά και ξανά;

Εντάξει, εσένα δε σε νοιάζει ούτε για τα χάπια ούτε για την περίθαλψή σου. Δε σε νοιάζει που σου κόβουν τη σύνταξη που ΕΣΥ πλήρωσες ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ με χρόνια σκληρής δουλειάς. Δεν σε νοιάζει που  πρακτικά μέσα σε μια νύχτα  με φόρους δυσβάσταχτους και ΑΔΙΚΟΥΣ σε κάνανε νοικάρη στο ΔΙΚΟ ΣΟΥ σπίτι, απλό μέτοχο στο ΔΙΚΟ ΣΟΥ βιος και σου έκλεψαν τα ψίχουλα που μια ολόκληρη ζωή αγωνίστηκες ν’ αποκτήσεις. Δε σε νοιάζει που στα στερνά σου, τσαλάκωσαν την αξιοπρέπειά σου και σου λένε, τώρα που απόκαμες, μετά από μια ολόκληρη ζωή προσφοράς, ότι είσαι βαρίδι γιατί… ζεις περισσότερο απ’ ότι υπολόγιζαν.

Δεν σε νοιάζει παππού, κι είναι δικαίωμά σου, το δέχομαι. Αλλά εσύ φεύγεις σιγά σιγά… Κι είμαι εγώ που θα μείνω πίσω… Έκατσες καθόλου να σκεφτείς πού με αφήνεις να ζήσω;

Σε μια πατρίδα σκλαβωμένη, χωρίς δουλειά, χωρίς παιδεία, χωρίς μέριμνα, χωρίς ασφάλεια, χωρίς αξιοπρέπεια. Σε μια πατρίδα που δεν θα μπορώ να χαίρομαι τον ήλιο και τη θάλασσα, γιατί τα ξεπουλάνε όσο όσο σε ξένους! Σε μια πατρίδα που της κλέβουν το φυσικό της πλούτο και τη δηλητηριάζουν. Κι εμένα με θέλουν μόνο να τους υπηρετώ, να δουλεύω νύχτα- μέρα, χωρίς αργίες, πετώντας μου ψίχουλα που μετά θα παίρνουν πίσω διπλά και τριπλά με φόρους άτιμους!

Με σκλαβώνουν στον τόπο μου παππού! Μέσα στην ίδια μας την πατρίδα, που ο πατέρας κι παππούς σου (ίσως κι εσύ ο ίδιος) ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΝ με κίνδυνο της ζωή τους (ή και προσφέροντάς την ακόμα) για να τη λευτερώσουν από τον ξένο κατακτητή ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ. Για να δώσουν σ’ εσένα κι εμένα και τα παιδιά μου μια πατρίδα ΕΛΕΥΘΕΡΗ, για να ΖΗΣΟΥΜΕ, χωρίς ζυγό, με το κεφάλι ψηλά!

Είναι η μπότα του ίδιου κατακτητή που μας λιώνει και τώρα! Σου κλέψανε τη ζωή ΣΟΥ, τους κόπους και τις θυσίες ΣΟΥ και τώρα μου κλέβουν το ΔΙΚΟ ΜΟΥ μέλλον και στερούν την ελπίδα και τ’ όνειρο από τα παιδιά μου! Σε κάνανε κι έσκυψες το κεφάλι και βάλανε στο δικό μου κεφάλι ζυγό και στα παιδιά μου αλυσίδες! Μας στήνουν και πάλι στο απόσπασμα κι αυτή τη φορά είσαι ΕΣΥ που τους δίνεις το όπλο! Δεν το βλέπεις παππού;

ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ…

Και μην ξεχάσω να προσθέσω στη λίστα αυτών που θέλω να δω να διώκονται όταν με το καλό επανέρθει η ΔΗΜΟκρατία στην πατρίδα μου (κουράγιο αδέρφια!!!):
-τους εφοριακούς που με ΖΗΛΟ εκτελούν τα νέα αντισυνταγματικά τους καθήκοντα!
-τους εργολάβους που αψήφιστα κατεβάζουν το διακόπτη του ρεύματος…
-τους ΜΑΤατζήδες, που ΤΥΦΛΑ και με ΖΗΛΟ εκτελούν απάνθρωπες εντολές
- τους δικαστικούς (ανώτατους) που αποφασίζουν κόντρα από κάθε λογική για την διατήρηση του παρόντος χουντοκαθεστώτος/κατοχής
- τους ελεγκτές των εισιτηρίων των ΜΜΜεταφοράς
- και γενικά όλους αυτούς που βολεμένοι πισω από μια απάθρωπη και αντισυνταγματική νομοθεσία ΜΕ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ απίστευτα ΠΡΟΘΥΜΑ για να βγάλουν δυο ψίχουλα!
Κι επειδή ΤΟ ΞΕΡΩ ότι η λίστα είναι ελλιπής, παρακαλώ να τη συμπληρώσετε. Έχουμε ανάγκη να ξέρουμε ΚΑΙ ποιους θα τιμωρήσουμε ΚΑΙ ποιους θα πρέπει ν’ απομονώσουμε….
Simpleton

πηγή olympia.gr 

Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα… δεν υπήρχε κανείς για ν’ αντιδράσει

Ο θείος Μπρεχτ (εικάζεται ότι) είπε:

Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα,
Δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει…

Κι εγώ παραφράζω και προσαρμόζω στα σημερινά, δικά μας, δεδομένα.

Όταν την πρώτη φορά απαγορεύτηκαν οι «συναθροίσεις» από τον αττικάρχη (πάλι κακή ώρα με την προηγούμενη επίσκεψη της θείας ΑγΚέλας- Δωροθέας) περίμενα τα κόμματα της αντιπολίτευσης να αντιδράσουν λάβρα! Τουλάχιστον ένα από αυτά να προτείνει την απόταξη του αττικάρχη και παραίτηση του προϊσταμένου του υπουργού. Δεν είχε σημασία αν αυτό θα γινόταν τελικά. Το θέμα ήταν να προταθεί. Για δημιουργία εντυπώσεων. Για παραδειγματισμό.

Με λύπη μου διαπίστωσα ότι τα κόμματα αρκέστηκαν στο να καταγγείλουν το αντιδημοκρατικό μέρος της ιστορίας που, όπως απλά δήλωσαν, «παρέπεμπε σε άλλες εποχές», και με άλλα λόγια γενικώς το «έκαναν γαργάρα». Εν ολίγοις δεν έκαναν τίποτε σε ντόρο θεσμικά!

Αφού έπιασε την πρώτη φορά αυτό, έγινε και δεύτερη και τρίτη…

Έχει καιρό που οι διαδηλώσεις, όταν γίνονται, πνίγονται από τα καπνογόνα (χημικά για την ακρίβεια και μάλλον ληγμένα}. Αλλά επειδή στην απαγόρευση δεν υπήρξε εξαρχής ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ρηξικέλευστη αντίδραση, ούτε από τα κόμματα τα οποία παραδοσιακά θα έπρεπε να «πονάνε» και να «κινήσουν γη και ουρανό», δημιουργήθηκε προηγούμενο, και πάνω σ’ αυτό εξακολουθούν να κινούνται. Πρακτικά ανενόχλητοι!

Η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου πριν λίγες ημέρες εξέδωσε «ανακοίνωση/ προειδοποίηση» (στην ουσία απειλή κατά το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» για πιθανές διαρροές στο youtube. Και πάλι η αντίδραση των κομμάτων της αντιπολίτευσης παρέμεινε το ίδιο χλιαρή.  Τι περιμένουμε τελικά; Να μας απαγορεύσουν και το twitter και το youtube, όπως στην Τουρκία;

Έχουμε χούντα και κατοχή ΝΕΑΣ ΚΟΠΗΣ. Όλα ξεκινούν ήπια και κάτω από το χαλί, και αν δεν υπάρχει ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ καμία αντίδραση ΕΓΚΑΙΡΗ και ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΤΙΚΗ με βάση τα τεκταινόμενα που άμεσα γίνονται πλέον ειωθότα, τότε μάλλον «ποντάρουμε στο λάθος άλογο»…

Δεν ξέρω πια πού να «ποντάρω». Και το πρόβλημα είναι ότι η όποια αντίδραση (αν υπάρξει), απλά ακολουθεί τα γεγονότα και δεν τα προλαβαίνει. Κι εμείς, όχι απαραίτητα καθισμένοι στον καναπέ, δεν έχουμε πώς να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας. Απ’ ότι φαίνεται δεν έχουμε κανέναν θεσμικό να μας υπερασπιστεί έτσι κι αλλιώς. Και το «διαίρει και βασίλευε» καλά κρατεί.

Πολύ φοβάμαι ότι ο θείος- Μπρεχτ θα βγει για μια ακόμη φορά αληθινός!!!…

Simpleton

 πηγή olympia.gr

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΟΡΓΗ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΗΔΙΑ

Άρχισε ως αγανάκτηση. Μετά έγινε θυμός και στο τέλος οργή. Είναι καιρός πια που μου τέλειωσε και η οργή κι έδωσε τη θέση της στην απόλυτη αηδία. Μόνον έτσι μπορώ να περιγράψω το συναίσθημα που με διακατέχει…

Ραδιόφωνο και τηλεόραση δεν παρακολουθώ. Πώς θα μπορούσα άλλωστε; Τα ίδια και τα ίδια άτομα ανακυκλώνονται ξανά και ξανά. Τηλεμαϊντανοί (και ραδιομαϊντανοί, χωρίς επίγνωση, του χειρίστου είδους. Αναρωτιέμαι πότε δουλεύουν όλοι αυτοί; Αλλά, θα μου πεις, δε χρειάζεται. Δουλεύουν εμάς κι αυτό φτάνει. Οι ίδιοι και οι ίδιοι, εκφραστές ή τιμητές ενός εκφυλισμένου και σαθρού συστήματος σε επιθανάτιο ρόγχο.

Κι αυτοί που δεν εκφράζουν αυτό το σύστημα, οι τιμητές του, απλά γυρνούν το κεφάλι αλλού, και χωρίς να με βλέπουν, λένε μόνο λόγια που χαϊδεύουν τ’ αυτιά μου. Βολεμένοι αναπαυτικά στις καρέκλες που τους προσφέρει το ΙΔΙΟ το σύστημα που αυτοί κατακρίνουν. Αναρωτιέμαι, γιατί να είναι καλύτεροι; Τι ΕΚΑΝΑΝ εκτός από το απλά να ΛΕΝΕ; Θέλουν αλήθεια ν’ ανατρέψουν αυτό το σύστημα που τους τρέφει, για το δικό μου όφελος; Για ΜΕΝΑ; Γιατί είμαι κι εγώ μέρος αυτού του λαού που συνθλίβεται από αυτό το σύστημα.

Η «διανόηση» σιωπά προκλητικά. Αλλά κι όταν τολμήσει ν’ αρθρώσει λόγο μη αρεστό, ξεφτιλίζεται με αήθη και χυδαίο τρόπο από πρόθυμους υπηρετίσκους.

Στο ίντερνετ, εδώ και καιρό διαβάζω για σκάνδαλα, ρεμούλες, συστηματικό και μεθοδευμένο ξεπούλημα της δόλιας πατρίδας και βιασμό των Ελλήνων πολιτών. Το ΔΙΚΟ ΜΟΥ βιασμό. Τη ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ πατρίδα. Το ΔΙΚΟ ΜΟΥ μέλλον.

Στην αρχή θύμωνα. Βγήκα στο δρόμο, διαμαρτυρήθηκα, φώναξα… Μάταια… Αυτό το αυταρχικό σύστημα,  όταν δε με αγνοούσε, με κυνηγούσε. Ήθελε να με φιμώσει. Τώρα, παγιδευμένο στα κατάλοιπα των ήδη εκφυλισμένων δημοκρατικών θεσμών (ακόμα δεν κατάργησαν τις εκλογές) προσπαθεί να μεταλλαχθεί για να επιβιώσει.

Ένα υπερτροφικό σύστημα, γεμάτο από δοσίλογους και πατριδοκάπηλους, χαραμοφάηδες, κλέφτες και βολεμένους, που καταρρέει μέσα από την ίδια του τη σαπίλα και προσπαθεί με νύχια και δόντια ν’ αντιδράσει. Νύχια και δόντια που συνεχίζει να μπήγει στις σάρκες ενός εξαθλιωμένοι λαού, όλο και πιο βαθιά. Ενός λαού που του έχει ήδη πιει το αίμα και τώρα του ρουφά και την θέληση για να ζήσει.

Αυτό που μου προκαλεί την απόλυτη αηδία δεν είναι τα πρόθυμα δουλικά που για ψίχουλα ή για μια καρέκλα ξεπούλησαν και ξεπουλούν τη μάνα και τα παιδιά τους. Γιατί παιδιά τους έπρεπε τα νιώθουν τα ελληνόπουλα που πεινάνε, μάνες τις γιαγιάδες που αργοσβήνουν χωρίς φάρμακα και περίθαλψη, μάνα και την Ελλάδα. Αυτοί οι υπηρετίσκοι της πλάκας δεν έχουν ψυχή. Έχουν μόνο τσέπες και κώλο να κάτσουν (ή και να στήσουν). Αλλά είναι απόλυτα αναλώσιμοι.

Όταν πάψουν να εξυπηρετούν το σύστημα, τότε θα τους πετάξει σαν στημένες λεμονόκουπες και θα βρει άλλους το ίδιο πρόθυμους και αναλώσιμους. Η ιστορία θα επαναληφθεί ξανά και ξανά, όπως γίνεται εδώ και δεκαετίες, εδώ κι αιώνες.

Και πάλι θα παραμυθιάσουν εμένα, τον «κυρίαρχο» λαό, και μέσα από δήθεν διλήμματα θα με βάλουν να διαλέξω κάποιον από αυτούς που το ίδιο σύστημα, μεταλλαγμένο αλλά πάντα ισχυρό, έχει ήδη επιλέξει για μένα (βλ. Ουκρανία).

Το σύστημα μεταλλάσσεται, αλλά δεν αλλάζει, και θα βρίσκει πάντα τρόπο να επιβιώνει εις βάρος μου. Κι εγώ, πού και πού θα το παίζω «πολίτης» που επιλέγω ανάμεσα στην Κική και την Κοκό. Αν δεν αλλάξω ΕΓΩ, να πάρω την ευθύνη της ζωής μου και των αποφάσεών μου στα χέρια μου, να πάψω να πιστεύω σε ετερόκλητους ή αυτόκλητους «σωτήρες», τότε δεν υπάρχει σωτηρία. Αν δε στέκομαι κριτικά σε αυτά που μου λένε για να μου χαϊδέψουν τ’ αυτιά, αν δεν ελέγχω αυστηρά και αδιάλειπτα αυτόν που επιλέγω να με αντιπροσωπεύει, αν δεν τιμωρήσω ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ αυτούς που υπέκλεψαν την ψήφο μου και με παραμυθιάζουν συστηματικά και ασύστολα τόσα χρόνια για να με ποδοπατούν μετά, τότε, λυπάμαι αδέρφια, αλλά θα παραμείνω κατευθυνόμενος όχλος και δεν θ’ αξίζω τον τίτλο του ΠΟΛΙΤΗ.

Καλή λευτεριά αδέρφια! Μακάρι τούτη η πασχαλιά που ζυγώνει να σημάνει και τη δική μας ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Simpleton

πηγή olympia.gr

 

Ο πάτος

 Κάθε φορά λέω: «Ώπα! Φτάσαμε! Ως Εδώ! Δεν πάει πιο κάτω» Και μετά διαπιστώνω ότι έχει ακόμα πιο κάτω, κι ακόμα πιο κάτω. Αυτή η κατηφόρα, αυτός ο κουβάς έχει κι άλλο, κι άλλο μέχρι τον πάτο. Τόσο που αρχίζω ν’ αναρωτιέμαι αν υπάρχει πάτος τελικά. Πόσο πιο κάτω μπορούμε να πέσουμε Θεέ μου;;!!
Δεν έχω βασικές παροχές. Δεν έχω περίθαλψη, υγεία, ασφάλεια, δουλειά, πρόνοια, παιδεία (συνώνυμο του μέλλοντος και της ελπίδας). Τελικά γιατί πληρώνω φόρους;
Σε λίγο μάλλον δεν θα έχω ούτε τα απαραίτητα: ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, θέρμανση, στέγη, ΤΡΟΦΗ…
Εννοείται φυσικά ότι εδώ κι ακόμη περισσότερο καιρό, μου έχουν στερήσει αυτά που λένε «μη βασικές ανάγκες», όπως ελπίδα, μέλλον,
χαμόγελο.
Ζω σε μια χώρα ευλογημένη. Οι καρπεροί κάμποι της περιστοιχίζονται από αγέρωχα βουνά με ευεργετικές φυσικές πηγές. Η πλούσια γη της καρποφορεί αγόγγυστα τα πάντα. Πέτρα φυτεύεις και βγάζεις καρπό. Κι όλο αυτό το μοτίβο το αγκαλιάζει η γαλάζια θάλασσα και το λούζει, σχεδόν όλο το χρόνο, το ζωοφόρο φως του ήλιου. Θυμάμαι ότι κάποτε τ’ απολάμβανα όλα αυτά… Κάποτε ήμουν άνθρωπος… Άνθρωπος ευλογημένος να ζω σε μια χώρα ευλογημένη. Κάποτε…. Θυμάμαι…
Θυμάμαι να τα χαίρομαι όλα αυτά. Δεν ήθελα κάτι περισσότερο. Είχα ήδη τα πάντα!
Αυτό που δεν θυμάμαι είναι πώς τά ‘χασα. Και αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το γιατί. Όχι γιατί μου τα πήραν, αλλά γιατί ΕΓΩ άφησα να μου τα πάρουν.
Ήρθαν και μου είπαν ότι κάνω λάθος. Ότι υπάρχει και πιο πέρα από αυτό. Υπάρχει η ανάπτυξη, η επένδυση, υπάρχει το χρήμα. Με το χρήμα γίνεται κανείς θεός! Με το χρήμα μπορείς να κάνεις τα πάντα! Το χρήμα είναι τα πάντα! Κι εγώ τους πίστεψα… Γιατί;…
Ίσως γιατί δεν εκτίμησα σωστά αυτά που είχα. Ίσως γιατί βαρέθηκα αυτά που είχα, κι ας ήταν τα πάντα.
Δεν έχει σημασία πόσο καλά με παραμύθιασαν. Αυτό που μετράει είναι ότι ΕΓΩ το’ φαγα το παραμύθι. Είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στον άνθρωπο η ανάγκη να πάει παραπάνω. Κι εκεί έχασα… Έχασα τα πάντα… Γιατί ΕΙΧΑ τα πάντα.
Ίσως να με τιμωρεί ο Θεός μου, ο Θεός της Ελλάδας (γιατί η Ελλάδα έχει το ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΘΕΟ), επειδή μου έδειξε το πρόσωπό του κι εγώ το αγνόησα. Ίσως πάλι να είναι απλά μια μικρή τιμωρία που δεν εκτίμησα αυτό που είχα:ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Δεν ξέρω…
Ξέρω όμως ένα πράγμα. Εσύ ξένε κατακτητή, που με δόλια μέσα με παρέσυρες και μου πήρες το χαμόγελο και την ελπίδα την «έχεις βάψει». ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι νίκησες. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά.
Εσύ είσαι το σκοτάδι, που προσπαθείς να επιβληθείς. Όμως μια σπίθα είναι αρκετή για σε τελειώσει. Μια σπίθα που θα γίνει φωτιά για μια ακόμα φορά. Φωτιά που θα φωτίσει το σκοτάδι και θα σε κάψει! Κι εσένα και τ’ αφεντικά σου και τα τσιράκια σου.
Το ξέρω πια ότι εδώ και χρόνια ψηφίζω τα τσιράκια σου, ασχέτως ιδεολογίας. Το ξέρω ότι και πάλι μου την έχεις στημένη. Ότι ΔΕΝ ΕΚΛΕΓΩ ΕΓΩ τις κυβερνήσεις μου, αλλά ΕΣΥ. Όμως αυτός ο κουβάς ΕΧΕΙ πάτο. Κάθε κουβάς έχει πάτο. Κι εγώ κάποια στιγμή θα τον πιάσω. Και τότε την «έκατσες». Γιατί θα έχεις να κάνεις με μένα, τον ΈΛληνα και με το θεό μου, αυτόν της Ελλάδας που λέγαμε.
Κι εσείς τα τσιράκια του εχθρού είναι που πρέπει να φοβάστε περισσότερο. Γιατί όταν θα πιάσουμε πάτο θα είστε οι πρώτοι που θα λιώσουμε. Πρώτα λιώνεις τα σκουλήκια για να μην πολλαπλασιαστούν και μετά πετάς τη λάσπη. Έτσι καθαρίζεις τον πάτο ΚΑΙ τον κουβά.
Καλή λευτεριά αδερφια!
 
SIMPLETON

πηγή olympia.gr 

ΚΟΨΤΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΑΓΑΛΟΥΣ ΕΚΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΤ. Οι Έλληνες είναι μαζί σας. Εσείς με ποιούς είστε;

Παρακολουθώ την ΝΕΤ από τότε που κατέβασαν το διακόπτη στο internet. Την παρακολουθώ όποτε μπορώ. Όταν δεν είμαι εκεί έξω να στηρίζω τη συνέχεια της ύπαρξής της. Αυτό που διαπιστώνω είναι ότι συνεχίζουν το ίδιο βιολί. Βγάζουν τους ίδιους και τους ίδιους, τα ίδια παπαγαλάκια και δοσιλόγους και δίνουν φειδωλά το βήμα στους «κομμένους».

Μάλλον κάτι δεν καταλάβατε εκεί στην ΕΡΤ. Σας θυμίζω ότι εμείς που είμαστε εκεί έξω και σας στηρίζουμε το κάνουμε ΠΑΡΑ το ότι παπαγαλίζατε 3 μνημόνια. Και πιστέψτε μας. Ο πρωταρχικός μας λόγος δεν είναι ότι θα μείνουν τόσοι άνεργοι.

Ο πρωταρχικός μας λόγος είναι για δείξουμε ότι η ΕΡΤ είναι ΔΙΚΗ μας. Των πολιτών. Των ελλήνων όλου του πλανήτη. Δεν είναι της κυβέρνησης. Καμίας κυβέρνησης. Ποτέ δεν ήταν. Ήταν πάντα δική μας! Και αυτό διεκδικούμε.

«Κόψτε» λοιπόν τους μαϊντανούς και τα παπαγαλάκια και δώστε το βήμα σε ελεύθερες και αληθινές φωνές. Αυτές που τόσα χρόνια κόβατε επειδή δεν εξυπηρετούσαν την κρατική προπαγάνδα!  Γίνετε επιτέλους η «ελεύθερη» τηλεόραση που όλοι προσδοκούμε. ΤΩΡΑ είναι η ευκαιρία! Βγάλτε φωνές που εκφράζουν ΕΜΑΣ που σας στηρίζουμε εκεί έξω.

ΕΜΕΙΣ εκεί έξω είμαστε κατ’ εξοχήν αντιμνημονιακοί. Ενημερωνόμαστε από το internet γιατί δεν εμπιστευόμαστε ούτε την τηλεόραση ούτε το ραδιόφωνο. Σκεφτόμαστε έξω από όρια της όποιας προπαγάνδας. Και ξέρουμε τις αμαρτίες σας. ΔΕΝ σας δίνουμε άφεση γι’ αυτές. Απλά σας δίνουμε ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ να γίνετε η φωνή μας.

Αλλάξτε, λοιπόν, «γραμμή πλεύσης» και ανταποκριθείτε επιτέλους στις προσδοκίες μας. Στηρίξτε μας για να συνεχίζουμε να σας στηρίζουμε. Δείξτε ότι πήρατε το μήνυμα κα αδράξτε την μοναδική ευκαιρία που σας δίνουμε. Καταλάβετε επιτέλους, ότι ΕΜΕΙΣ είμαστε η δύναμή σας. Δεν έιμαστε ο όχλος που νομίζετε ότι πείσατε για να βγει στο δρόμο για να σας βοηθήσει να κρατήσετε τις «θεσούλες» ή τις «θεσάρες» σας.

Θα μου πείτε τώρα «ρε simpleton, τρελάθηκες; Αφού ακούγονται αλήθειες.» Ναι, ακούγονται αλήθειες πού και πού. Αλλά είναι εμβόλιμες, μέσα από την αναπαραγωγή και τ’ αναμασήματα των ίδιων κούφιων λόγων από τους τηλεμαϊντανούς κι εκφραστές ενός πτωχευμένου συστήματος που μας έφεραν ως εδώ.

Αρχίζω να πιστεύω ότι οι λίγες αλήθειες που ακούγονται είναι μικρά ψήγματα με δόλιο στόχο να μας πείσουν ότι «ακούγονται αλήθειες». Αλλά δεν μου φτάνει! Βγάλτε μόνον αλήθειες. Δώστε μας τις ειδήσεις που μας κρύβατε.

Ίσως ν’ αντιδρώ υπερβολικά. Ίσως να κάνω λάθος και να θυμώνω άδικα. Η αλήθεια είναι ότι δεν παρακολουθώ συνέχεια την ΕΡΤ αφού αναλώνω ώρες έξω από αυτήν. Έχω και την πολυτέλεια/ προνόμιο να εργάζομαι ακόμη… Αλλά μου κάνει εντύπωση ότι ό,ποτε την παρακολουθώ βλέπω ή ακούω τα ίδια κατάπτυστα άτομα στα οποία ΤΩΡΑ έπρεπε να αφαιρεθεί ο λόγος! Λέτε να είναι σύμπτωση;

Simpleton

Πηγή olympia.gr